Listopadowy wyjazd do Wierzyc

Początek listopada, słońce jeszcze pięknie grzeje, niebo błękitne, liście szeleszczą pod stopami, jakże cudny dzień na wypad do lasu. Przyjechałam na kilka dni do mojej koleżanki poetki, by odpocząć od zgiełku wielkiego miasta. Nie spodziewałam się, że w listopadzie będzie taka piękna pogoda, a na drzewach jeszcze tyle liści. Uwielbiam słoneczną jesień z feerią barw.
Taka pogoda nie tylko sprzyja spacerom, ale poprawia nastrój.Uwalnia endorfiny, które są źródłem szczęścia.

Marina pożyczyła mi kalosze ( czerwone z daleka  było mnie widać). O tej porze roku jest mokro w lesie i wyjście bez kaloszy grozi katarem. Wolałam nie ryzykować, a dzięki nim nie zgubiłam się w lesie.

Już na wejściu do lasu Mari znalazła dorodnego podgrzybka. Doniu niestety nie naprowadzał nas na grzybki, za to obwąchiwał miejsca , które zaznaczał swoim zapachem.A może szukał listu od przyjaciółki....









Doniu od razu wkradł się w moje łaski. Ja bardzo kocham zwierzęta, a psy w moim sercu mają szczególne miejsce.










szeleszczą liście pod stopami
wiatr śpiewnie opowiada
grzyby chowają się pod ściółką
Doniu powoli się skrada

słońce wyjrzało zza chmury
ciepłem w lesie powiało
kania się do mnie uśmiecha
oj będzie się dzisiaj działo

kosz już prawie pełen grzybów
wracać do domu nie mam ochoty
jeszcze pobiegam wśród drzew
pies bardzo lubi harce i psoty

 Leoś też uwielbia spacery, chodzi ze swoją panią do lasu, na drzewie ostrzy pazurki. Niestety nie udało mi się zrobić zdjęcia kiedy wykonywał tę czynność. Za to dał się sfotografować na poręczy.

Jak uroczo zapatrzył się na pobliskie świerki. Barierka na tarasie to jego ulubione. Sierść ma taką milutką , pozwala się głaskać.
I ja lubię patrzeć na drzewa , czuje taki wewnętrzny spokój, przyroda potrafi wyciszać emocje.
Jak można nie zachwycać się jej pięknem.  O każdej porze roku maluje dla nas przecudne obrazy.

Udało nam się znaleźć kanie, wieczorem je usmażyłam , doprawiałam śmietaną, i dodałam trochę pieprzu kajeńskiego - pychota.
Mari pierwszy raz w życiu je jadła i dzięki temu teraz będzie je zbierać i przetwarzać. 

 Mari udało się znaleźć rydza. Wiem jak smakuje, ale nigdy w życiu nie znalazłam rydza.

W tym domu  jest naprawdę dobra energia. . Osiedle nazwano " Pod lipami " Tylko w okolicy nie rośnie ani jedna lipa .
Humor nam dopisywał, wieczorami godzinami rozmawiałyśmy popijając dobre wino.
Jak mówią wszystko co dobre szybko się kończy, moja wizyta też dobiegła końca w Wierzyckich włościach mojej koleżanki.

Mari dziękuję za te wspaniałe dni. Pozostaną na długo w mojej pamięci.