Moje ostatnie wspomnienia z Portugalii

To zdjęcie zostało  zrobione na plaży, kiedy słońce chyliło się ku zachodowi , najdłuższej w całej Portugalii.

W tej miejscowości przez trzy tygodnie mieszkałam i chodziłam codziennie brzegiem plaży by wentylować płuca.

W największe upały tam zawsze jest orzeźwiająca bryza od oceanu. O tej porze roku woda w oceanie jest bardzo zimna, więc korzystają z niej tylko amatorzy surfingu-jazdy na desce unoszonej przez fale. Lubiłam obserwować zapaleńców, kiedy fala była naprawdę wysoka.

Espinho leży na słynnym portugalskim wybrzeżu Costa Verde , blisko Porto-15 km. Otrzymało prawa miejskie w 1973 roku i jest jedną z najmniejszych gmin w Portugalii.

Nazwa miasta oznacza kolec.

Miejscowość jest kurortem położonym w strefie, gdzie zalegalizowany jest hazard .

Kasyno Solverde przyciaga nie tylko ludzi którzy kochają hazard ale turystów, bowiem jest prawie nad oceanem  przy   promenadzie.

Organizowane są tam często różne występy, zapraszają ciekawe zespoły.

Ja byłam w Nowy Rok  na świetnym przedstawieniu baletu rosyjskiego. Reżyserem, choreografem w jednej osobie jest Sergiej Denisow znany tancerz rosyjski. To on razem z żoną Tatianą Deniosową kiedyś primabaleriną baletu w Moskwie stworzyli zespół   sprowadzając z Rosji świetnych tancerzy.

Taka jest zima w Portugalii, kwitną kwiaty, na drzewach rosną pomarańcze, cytryny, mandarynki.

 Fatima

Fatima leży w środkowej Portugalii, na południowy wschód od miasta Lerira.

Do 30 czerwca 2003 r Fatima wchodziła w skład gminy Ourem.

Zgromadzenie Narodowe Portugalii zadecydowało o utworzeniu samodzielnej gminy Fatimy od 1 lipca 2003r.

W 1917r. 13-go maja troje pastuszków  z Fatimy –Francisco i Jascinta Marto  oraz  Lucia dos Santos  – ogłosiło, że  objawiła się im Matka Boska  i przekazała trzy tajemnice fatimskie. Kościół uznał te objawienia i powstała świątynia z cudowną figurą Matki Boskiej Fatimskiej.

Od tamtego czasu są tam pielgrzymki  ludzi wierzących z różnymi intencjami, ale też i dziękczynne , miejsce wielu cudów. Ja byłam w Fatimie już trzy razy w różnych porach roku.

Po raz pierwszy byłam w tak cudownym czasie Świąt Bożego Narodzenia.  Pierwszy raz byłam , kiedy żyła jeszcze siostra Lucia Dos Santos. Franciszek zmarł w wieku 9-iu lat a Hiacynta -10-iu. Siostra Lucia zmarła w wieku 97 lat w Coimbrze.

Coimbra to piękne uniwersyteckie miasto  Zwiedziłam je będąc w Portugalii 7 lat temu.

Coimbra ma najstarszy uniwersytet w kraju założony w 1290r

Była też dawną stolicą Portugalii

Ogólnie jest to bardzo piękne miasto z wieloma zabytkami i bardzo wąskimi uliczkami, a dodatkowego uroku dodaje rzeka Rio de Mondego.

Może kilka słów o Portugalczykach, są pogodni, uśmiechnięci, nie spieszą się. Zapytani, która godzina mówią mniej więcej. 15-ta. Jest to spokojny naród, nie ma agresywnych zachowań ani chamstwa. Nie trzeba się zamykać na cztery spusty, wychodząc z domu wystarczy przekręcić klucz w jednym zamku, zostawiając okno otwarte.

Zamyka je się wtedy, gdy zapowiadają silne wiatry albo ulewne deszcze, bo tam też jest taka pora roku, kiedy dużo pada.

Ten kraj pokochałam kiedy po raz  pierwszy tam pojechałam. To tak jakby mój drugi dom. Dlatego byłam tam już wiele razy.

Poza tym mieszkają tam moi bliscy i nic dziwnego, że mnie do nich ciągnie.

Porto

Mozaiki są na niektórych domach , budynkach publicznych,  świątyniach, czy przejściach podziemnych .To zdjęcie przedstawia kościołek taki maleńki, który cały jest ozdobiony kafelkami. Są na nim wizerunki świętych.

Porto (znane także jako Oporto,  – miasto w Portugalii, 263 tys. mieszkańców, drugie co do wielkości w państwie. Leży u ujścia rzeki Duoro,  nad Oceanem Atlantyckim w północnej Portugalii, jest głównym miastem regionu .

Porto znane jest ze swych bohaterskich rewolt republikańskich, które były skierowane przeciw mieszkającemu w Lizbonie królowi, Carlosowi.

Szczególnie jest znana ta z 31 stycznia 1891 roku zresztą brutalnie stłumiona.

W XIX w do miasta trafiła epoka przemysłowa. Wizerunkiem tego okresu jest interesujący, dwupoziomowy most Don Luis I  nad rzeką Duoro,  zaprojektowany przez belgijskiego inżyniera Teofila Seyriga .  Zaprojektowany  został na cześć Ludwika I.

Porto ma swój klimat i urok, szczególnie wieczorem i nocą tętni w nim życie, kafejki czynne do późnej nocy, w których można napić się dobrej kawy, przepysznego wina porto, posiedzieć z ukochaną osobą  lub z przyjaciółmi. Kiedyś mieszkałam rok w Portugalii i nie raz byłam w Porto, przechadzając się wąskimi uliczkami, albo główną ulicą Santa Catarina, patrzyłam na  wystawy pełne pięknych rzeczy, smakołyków, kiedy u nas w Polsce można było tylko o nich marzyć. Teraz też chętnie bym pospacerowała, ale niestety, kiedy zajechałam zerwał się wicher połamało mi parasolkę, ściany deszczu spadły z nieba. Schowałam się w kawiarence, myślałam, że przestanie padać, na chwilę przestało, zdążyłam dojść do kościoła, akurat odprawiała się Msza, bo to szósty stycznia-Trzech Króli a jak wiecie Portugalia to państwo katolickie. Blisko kościoła miałam zamówiony masaż.

Świetny masażysta z Białorusi postawił mój kręgosłup na nogi potem poszłam na dobry obiad, napiłam się wytrawnego czerwonego wina, kiedy czas było wracać do domu przestało padać, ale już niestety zdjęć nie robiłam.

A szkoda, bo w Porto jest piękny dworzec zabytkowy, cudowne widoki z mostu. Mam wiele zdjęć z tamtych dawnych czasów, ale leżą w albumie. Wtedy nie miałam cyfrówki.