Ostatnia notka z moich wakacji w tym roku-Ujazd-wieś położona w województwie podkarpackim w powiecie jasielskim.

Na zaproszenie mojej przyjaciółki, która na stałe mieszka w Holandii przyjechałam do Ujazdu.
Kilka lat temu kupiła ziemię i buduje dom. Pochodzą stamtąd jej rodzice i pewnie dlatego ciągnęło ją w strony, gdzie kiedyś jako mała dziewczynka jeździła na wakacje. I pewnie biegała po, łąkach nad rzekę Wisłokę.

Trawa rośnie na dziko, a w niej rumianki, mlecze, stokrotki, chabry, bławatki, rumianek, jaskry i mniszek lekarski.

 Powietrze tam jest wspaniałe, a okolica zauroczyła mnie. Czułam się  jak u Pana Boga za piecem. Pierwszego dnia po przyjeździe spałam kilkanaście godzin.Nie pamiętam,
żeby mi się to zdarzyło kiedykolwiek w dorosłym życiu.

Po śniadaniu wybrałyśmy się  z Anią na dłuższy spacer, chciałam zwiedzić okolicę, nacieszyć oczy . Pomimo niesprzyjającej pogody( bowiem co chwilę padał deszcz ) nie zrezygnowałyśmy ze spaceru.
Kalosze, kurtka przeciwdeszczowa i oczywiście
Hektor.
Widać kałuże na drodze.

Zabrakło słońca by oddać piękno rzeki.
Cisza spokój i tylko gdzieniegdzie rybak zarzucił wędkę.
Ponoć w czasie deszczu ryby biorą najlepiej.

Ania uśmiecha się i z radością opowiada mi o okolicy.

Na chwilkę wyszło zza chmur słonce, i od razu widać jak tam pięknie.

Taki widok z okna.

I ropuchę można spotkać w zaroślach.

Wystarczy na nas popatrzeć, zadowolone wracamy ze spaceru.

A to wschód słońca. W dzień wyjazdu zrobiła się przepiękna pogoda.











Mam cichą nadzieję, że jeszcze kiedyś tam się wybiorę na dłużej. Polecam  taki wypoczynek, gdzie obcowanie z przyrodą pozwala wyciszyć emocje i sprawić, że życie staje się piękne.