Wspomnienia nie poddały się amnezji

Wybrałam się z moją sunią na spacer.

Słońce od rana tak pięknie zaglądało w okno, mamiło, kusiło wyjdź, ile będziesz leżeć w łóżku

Kolorowa, słoneczna jesień jest przepiękna, każde drzewo wystrojone w różnobarwne ciuszki przyciąga wzrok.

Lekki wiatr rozwiewa liście. Moja suńka biega jak szalona.

 

Pewnego jesiennego dnia a było to 3-ciego października zakochałam się. Siedziałam w parku zamyślona. 

 

Też był taki piękny dzień.W pewnym momencie słyszę jak ktoś mnie pyta, czy może usiąść obok mnie.
 Spojrzałam w jego niebieskie oczy, zupełnie takie jak niebo nade mną.

Skradł w tym momencie moje serce.

Dzisiaj też jest trzeci października tylko wiele lat minęło od tamtej chwili. Bukiet z zasuszonych liści dawno się rozsypał, ale wspomnienia nie uległy amnezji.

Leilunia przyniosła patyk i czeka, a ja zamiast jej rzucić, zamykam oczy i przenoszę się do tamtego parku.

Jak dobrze mieć takie wspomnienia, choć przez chwilę poczuć zapach jego włosów, kiedy usiadł obok mnie. Niektórzy uważają, że nie ma miłości od pierwszego wejrzenia. Może ja jestem inna, ja taką przeżyłam.
 Nie wstydzę się o niej pisać. 
Włożyłam do albumu jesiennych wspomnień. Otwieram kiedy nachodzi mnie nostalgia.

proszę przyjdź

zobacz ile w oczach żaru
nie gaś płomienia

spraw bym cię czuła pocałunkami
równie mocno jak kiedyś

proszę przyjdź

czekam jak dawniej
na komodzie zasuszona róża
w przedpokoju kapcie
jakbyś nigdy nie odchodził

Kolejna jesień przyszła i będzie jeszcze przychodzić a w raz z nią wspomnienia.