Moje jesienne ładowanie akumulatorów życia.

Tak to już ze mną bywa, że długo nie potrafię usiedzieć w miejscu. Chodeckie jezioro jest moją miłością od dawna, tam ładuję akumulatory, tam oddycham pełną piersią.
Mogę godzinami wędrować dookoła jeziora, wsłuchiwać się w szum wiatru, rozmyślać o życiu.

Gdy tam pierwszy raz pojechałam, nie od razu się zakochałam w tym miejscu. Dopiero kiedy poszłam sama, mogłam w pełni docenić jak piękne jest to miejsce.

To ławeczka dla zakochanych, jest w bardzo ustronnym miejscu.Przyciąga pary, ale nie tylko ja też tam lubię posiedzieć.

Taki napis tam spotkałam latem , zimą można wyczytać na śniegu.

Jesień nad jeziorem jest również urokliwa, spadające liście pływają po wodzie.Tworzą ciekawe układanki.Drzewa odbijają się w wodzie pokazując piękne jesienne kreacje.

Mamią feerią barw na drzewach i dróżkach.

Tegoroczna jesień jest przepiękna, ciepła, dużo słońca, jeszcze gdzieniegdzie kwitną kwiaty i ten oto mak, który wplotłam we włosy.

Idąc wokół jeziora, pod nogami skrzypią jesienne liście.

Przystanęłam na chwilę by uwiecznić siebie w kadrze
Jezioro wycisza, snuje swoje opowieści, a ja je zapisuję w myślach.

Na tej łódeczce płynie rybak, który za chwilę przycumuje w zaroślach, by zarzucić wędkę.
W takiej ciszy ryby lepiej biorą.

Bardzo lubię te chwile nad jeziorem, kiedy nikt i nic mi nie przeszkadza. Mogę się godzinami wpatrywać w taflę wody.

wpatrzona w toń jeziora
pozwalam wiatrowi
by rozwiewał włosy

jesienne słońce refleksami
kołuje piruety na wodzie

kołysząc biodrami
zatapiam myśli
w ostatnim tańcu życia