Radosnych i szczęśliwych Świąt

Choinka
Najstarsze pisemne świadectwo o ozdobionym na Boże Narodzenie drzewku pochodzi z 1419 r.
Wszystkie ozdoby zawieszone na choince mają specjalne znaczenie w tradycji chrześcijańskiej, ale ich symbolika wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich.

Zwyczaj ustawiania w domu na Boże Narodzenie świerkowego lub jodłowego drzewka i ozdabiania go orzechami, cukierkami, jabłuszkami i mnóstwem woskowych świeczek przejęliśmy od Niemców.

.  



Choinka zastąpiła wcześniejsze wigilijne przybrania – zawieszane pod sufitem i ozdabiane wierzchołki sosny, jodły lub świerku, tak zwane podłaźniczki. 

 Wierzono, że zielone gałęzie mają życiodajne moce i cudotwórcze właściwości, chronią dom i jego mieszkańców od złych mocy i uroków.

Początkowo Kościół był choince niechętny. Widząc jednak, że staje się ona coraz częstszą ozdobą polskich domów, nadał jej chrześcijańską symbolikę „biblijnego drzewa wiadomości dobra i zła”. Według niej drzewko miało też oznaczać wieczną zieleń, nadzieję nieba. Podobnie religijne znaczenie nadawano wiszącym na choince dekoracjom.

Jabłka i orzechy, najważniejsze ozdoby choinkowe, były w czasach pogaństwa uznawane za pokarm dla zmarłych i stanowiły obrzędowe jadło na stypach. Jabłko zabezpieczało od chorób, pomagało w sprawach miłosnych, było symbolem płodności – zapewniało dobre plony w kolejnych latach. W tradycji chrześcijańskiej symbolizuje owoc grzechu z rajskiego drzewa. Orzechy natomiast były ściśle związane z życiem erotycznym. Wierzono, że sprzyjają miłości i pomagają kojarzyć małżeństwa. Zawijane w sreberka i wieszane na choince miały przynieść dobrobyt.

Woskowe świece z czasem zostały zastąpione przez elektryczne żaróweczki. Lampki choinkowe mają przypominać przyjście na świat Jezusa Chrystusa, który ma być światłem dla błądzących pogan. Obecność lampek na drzewku wywodzi się zapewne z dawnego kultu ognia i jest m.in. świadectwem pamięci o zmarłych.





Kochani Blogowi Przyjaciele już dzisiaj życzę Wam Zdrowych, Radosnych Świąt.
Niech narodzona Dziecina przyniesie Wam i Waszym Rodzinom spokój i szczęście.

A dzieciom od Mikołaja dużo prezentów.

Na koniec wiersz, który napisałam jakiś czas temu. Kiedy zbliżają się święta Bożego Narodzenia, zawsze ciepło myślę o Panu Zdzisławie,

Dodatkowe nakrycie

Grudzień się zaczął, za chwilę najpiękniejsze święta.
Pismo ze spółdzielni, informacja - remont podłogi.
Syn z gorączką chory w łóżku leży - ropna angina.
Ja mam kończyć bilans w pracy, a tu taka nowina.

Zastanawiam się, co ja w takiej sytuacji zrobię.
Nie mogę zostać w domu, obowiązki wzywają.
Może babcia sąsiadka się nad nami zlituje.
Syna dopilnuje, herbatę robotnikom poda

Któregoś dnia wracam z pracy, syn mnie informuje.
Mamo, zaprosiłem pana Zdzisia na wigilię.
On jest bardzo samotny i nie ma rodziny.
Mamuś nie gniewaj się, my go przytulimy.

Zaniemówiłam, klucha w gardle, łzy w oczach.
Synku, dobrze, jutro o tym porozmawiamy.
Spać nie mogłam, myśli kłębiły się w głowie.
Co mam zrobić, co ja temu człowiekowi powiem.

Rankiem zdecydowałam, że go zaprosimy.
Nakrycie dodatkowe zostanie wykorzystane.
Nie zamkniemy drzwi domu w taki dzień.
Opłatkiem wiary i miłości się podzielimy.

Pan Zdzisław w dzień wigilii, odświętnie ubrany.
W dłoni paczka z prezentami dla całej rodziny.
Nie został z nami na wigilii, złożył tylko życzenia.
Głos mi drżał, gdy żegnałam się, mówiąc do widzenia.

Każdego roku, kiedy szykuje dodatkowe nakrycie.
Wspominam dzień poznania pana Zdzisława.
I serce mi rośnie, gdy pomyślę, że syna
na wrażliwego człowieka wychowałam.