Tango

Pochodzenie tanga nie jest do końca ustalone. Wiadomo, że pojawiło się w latach ’80 XIX wieku na przedmieściach Buenos Aires i Montevideo. Źródeł tanga dopatruje się w takich tańcach jak: habanera z Kuby, candombe z Afryki czy milonga – ludowa muzyka pampasów. Charakterystycznym instrumentem muzyki tanga jest bandoneon. Tango nie królowało na salonach, tańczono je w dzielnicach portowych i domach publicznych. Głównie biedota i tylko mężczyźni.

To właśnie tam powstał taki prawdziwy taniec  zawierający w sobie pasję, namiętność ,smutek, miłość, rozstanie i marzenia o lepszym życiu. To wszystko wyrażano w muzyce i w tańcu. Ponieważ taniec polegał na zbliżeniu kobiety i mężczyzny został uznany za zbyt erotyczny. Do dyskusji na temat tego tańca włączył się nawet zwierzchnik kościoła Pius X mówiąc, że jest tańcem bardzo nieprzyzwoitym.

 Mimo wszystko tango tańczono dalej i jego popularność wzrastała z roku na rok.

Do Polski tango trafiło w 1913 roku spektaklem „Targ na dziewczęta” tańczone przez Lucynę Messal i Józefa Redo. Tańczyła też tango młodziutka wtedy Pola Negri a jej partnerem był Edward Kuryło.
W 1925 dla gwiazdy kabaretu Hanki Ordonówny skomponował  tango Zygmunt Wiehler  a w 1928 Jerzy Petersburski słynne  „Tango milonga”. To tango zrobiło karierę międzynarodową.

Od 1983 zaczął się renesans tanga i trwa do dziś.

Argentyńskie tango znajduje fanów na całym świecie, fascynuje i zachwyca niezależnie od wieku czy narodowości.

Czar intymnego i zmysłowego tańca z przedmieść Buenos Aires trwa już ponad 100 lat. Na czym polega magia, która przyciąga tysiące osób na całym świecie? Czy to piękna muzyka? Czy może bliskość z partnerem. A może ucieczka od szarej rzeczywistości?

Wszystkiego  jest w nim po trochu, więc tańczmy póki gra muzyka.

zdjęcia z internetu