Ewunia i Sarunia-jak dobrze być babcią

Moje najmłodsze wnusie są prawie rówieśnicami. Ewunia urodziła się trzy miesiące wcześniej, niestety było to w roku 2009, Sarunia urodziła się w styczniu 2010 roku. Rocznikiem jest między nimi rok. Wychowują się razem, są jak siostry. Chodzą do tego samego przedszkola. Niektórzy myślą ,że są bliźniaczkami, często widują jak je prowadzę do przedszkola.

 

Ostatnio nastały piękne dni, słońce świeci od rana. Obie moje wnusie chodziły ze mną na spacer do pobliskiego lasu, na plac zabaw.

Zamiast trzepaka ćwiczą na barierkach.

 

W naszym osiedlowym lasku jest dużo wiewiórek, są ufne, zbliżają się kiedy się je woła. Moje dziewczynki zabrały orzeszki.

 

Rzucały je wiewiórkom a one przybiegały , chwytały w łapki i biegły zakopać na zimę.Ile było radości kiedy podbiegały po orzeszki.

 Na koniec spaceru po lesie jest plac zabaw.

 Dziewczynki świetnie się bawią razem, nie potrzebują towarzystwa.

Najtrudniej jest namówić do powrotu.Jedna przez drugą proszą , jeszcze chwilkę babciu.

 Ewa uczepiła się barierki

 a Sara łańcuchów i nie było mowy o pójściu do domu.

W końcu udało mi się namówić dziewczynki . Na daszku usiadła kawka i skrzeczała tak głośno, że chętnie poszły ją zobaczyć. Potem to już rzut beretem do domu.

Koniec lata jest bardzo piękny, oby jeszcze tak długo było ciepło. Dzieciarnia  wybiega się to i lepiej je a potem szybciej zasypia. Dla mnie to wielka przyjemność chodzić z nimi na spacery, szczególnie w takie słoneczne dni,