Jak spędzam ostanio czas

Najwięcej mojego czasu zajmuje mi wnusia Sara. Od kiedy jestem na emeryturze babcia , która ją pilnowała zostawiła mi ten obowiązek. Dla mnie to przyjemność zajmować się moją wnusią. Jak tylko lepiej się poczułam i zaświeciło słońce , chodzimy na długie spacery, czasami na plac zabaw, zabieramy ze sobą Leilę.Taki kontakt z naturą , dzieckiem i psem daje wiele radości.

To było jeszcze przed majówką, było kilka słonecznych dni. Potem przyszły deszcze i niestety obie byłyśmy chore, zakatarzone i bawiłyśmy się w domu. Sara uwielbia tworzyć , wymyśla niesamowite historie, opowiada mi. Pamiętam siebie z tamtych lat, buzia mi się nie zamykała.

Miałam nawet swój teatr i pisałam sztuki, miałam trochę więcej lat niż Sara, ale wszystko przed nią.

 

 

 Na tym zdjęciu już widać, że przyszła wiosna , trochę więcej zieleni. a ja wykorzystuję każdą okazję by Sarunia coś zjadła. Jest niejadkiem i muszę się nagimnastykować by ją namówić do jedzenia.

 

 

To ulubiona huśtawka Sary, czasami musimy czekać , bo jest więcej amatorów na tę huśtawkę. Na szczęście są zjeżdżalnie, karuzele i inne atrakcje.

 

Sara nie wiedziała jak te krzewy się nazywają i kiedy je zobaczyła powiedziała babciu, ale ładne żółtaski. Od dzisiaj tak będziemy nazywać forsycje.

 

A to dzisiejsza zabawa na naszym małym balkonie. Ja już się nie zmieściłam tylko Sara i Leila. Wylegiwały się obie na słoneczku.